Goede Voornemens

Gisteren sprak ik een kennis die informeerde naar mijn goede voornemens voor 2013. Zelf geloof ik niet zo in nieuwjaarsvoornemens. Ik ken veel mensen die zich (ieder jaar weer) voornemen te stoppen met roken, af te vallen, (meer) te gaan sporten, minder te drinken enz. Vaak vertellen ze dit tijdens de nieuwjaarsviering met een sigaret, oliebol en/of een glas champagne in de hand. 

'Dat soort goede voornemens werken niet' beaamt de kennis, 'maar' zo vervolgt hij, 'ik heb het afgelopen jaar samen met een coach aan een persoonlijk ontwikkelplan gewerkt en ik ga mij komend jaar richten op het verbeteren van mijn communicatieve vaardigheden en people skills.' 

Deze kennis is een zeer intelligente IT-er met heel veel capaciteiten, maar het is niet bepaald een mensenmens. 'Waarom communicatie en people skills?' vraag ik me hardop af. Hij kijkt me een beetje vertwijfeld aan en antwoordt: 'Volgens mijn coach is dat nodig om een volgende stap in mijn carrière te maken. Ik wil namelijk graag leidinggeven en dan heb je goede communicatieve vaardigheden en people skills nodig.'

'Hoezo?' vraag ik.

Weer enige vertwijfeling in zijn ogen, maar inmiddels ook enige ergernis: 'Nou, volgens mijn coach zit het met mijn kennis en ervaring wel goed. Vakinhoudelijk zit ik aan mijn plafond. Met nóg meer vakkennis maak ik geen carrièrestappen meer. Om verder te komen moet ik me gaan richten op effectieve(re) werkrelaties, dus dat ga ik in 2013 doen.'

Logische redenatie. Maar waarom heb ik dan toch het gevoel dat het niet heel verstandig is om deze kennis te coachen op communicatie en people skills? Is een goed manager per definitie een 'people manager'? Ik denk dat het de beste man heel veel energie gaat kosten om deze competenties op een redelijk peil te krijgen. Dat is net zoiets als een konijntje leren vliegen. Als het al lukt zal hij er sowieso niet in uitblinken. Daarbij komt nog, dat ik denk dat ze op de IT-afdeling echt niet zitten te wachten op een vlot communicerende people manager.

Op het moment dat ik de beste man mijn bedenkingen kenbaar wil maken, komen de volgende vragen in mij op: Wie ben ik om (zonder enige kennis van motieven en onderbouwing) de inzichten ter discussie te stellen van een coach waarin deze hoog intelligente kennis, duidelijk veel vertrouwen heeft? Wat is de toegevoegde waarde ervan? Hoe help ik hem ermee?

Ik besluit mij niet als slecht geïnformeerde betweter op te stellen en wens hem (oprecht!) heel veel plezier en succes met deze nieuwe persoonlijke ontwikkelingen. Hij lacht stralend, lijkt enigszins opgelucht en zegt:'Ben zelf ook heel benieuwd, maar ik heb er veel zin in, dus daar zal het niet aan liggen!'

En op dat moment neem ik me voor om in 2013 uitsluitend mijn mening te delen als deze gefundeerd en specifiek is. Ik zal dus waarschijnlijk vaker mijn mond houden... :)