GastBlog van Saskia Gans - People Potential
Gast BloggerSaskia Gans reageerde enige tijd geleden op onze oproep voor gastbloggers. Wij vinden het een eer haar prachtige geschreven en zeer persoonlijke eerste GastBlog vandaag te kunnen plaatsen en zien uit naar haar toekomstige GastBlog bijdragen!
Saskia is A&O-psychologe/coach en vennoot van People & Potential, change-agent voor met name MKB-bedrijven. De focus ligt op het combineren van objectieve assessments en persoonlijke coaching van management en medewerkers. Ze adviseren, inspireren en confronteren. Het doel is via verhoging van zelfleiderschap te komen tot passende keuzes, effectieve communicatie, haalbare doelstellingen en vervolgens gewenste resultaten. www.people-potential.nl
MARKANT of GENANT?
Al een paar maanden terug beloofde ik Tania een keer een blog te schrijven. Over mijn ervaringen met de PPA en STA, die ik al sinds 2000 actief gebruik binnen het MKB. Mijn idee was om te schrijven over het kleurige pallet aan ondernemers die inmiddels al in een DISC-grafiek zijn ontrafeld en er hun voordeel mee hebben gedaan, over selectieprocedures waarbinnen net de vinger op de zere plek kon worden gelegd, en zo nog vele andere mogelijke voorbeelden. Ik gooi het echter over een andere boeg. Een meer persoonlijke, waarbij ik besef online een open boek te zijn maar wellicht spreekt het wel meer aan dan een algemener verhaal.
De blog bleef met name liggen omdat er privé een achtbaan gaande was. Het einde van deze achtbaan hield in dat mijn vader, genaamd Theo, helaas overleed op 5 juli jl. Een verdrietige gebeurtenis met veel impact. Gek genoeg kwam de DISC methodiek zelfs in die week prominent voor mij naar voren. Wij ontvingen als familie veel kaarten met mooie woorden en ook beschrijvingen van herinneringen. Men noemde mijn vader een creatieve geest, een bezige bij, een zeer actieve en markante man. Ik betrapte mezelf toen op de gedachte ‘ja…markant…inderdaad. Maar ook wel eens genant hoor, als het je vader is’. Tegelijk moest ik toen lachen. Enkele jaren geleden heeft mijn vader de PPA ingevuld op mijn verzoek. Duidelijk een hoge Invloed-factor, met een Dominantie-factor daar net iets onder. En de Stabiliteit-factor onder de middellijn met tenslotte een nog wat lager gepositioneerde Conformiteit-factor. Een promotor, die graag in het middelpunt stond. Voor mij betekende dit een vrij idioot dansende vader tussen mijn klasgenoten op een afscheidsfeestje in groep 8. Iemand die de decors schilderde bij de schoolmusical, de acteurs schminkte van jong naar oud, sponsortochten organiseerde voor ontwikkelingshulp, een koor oprichtte, toneelstukken schreef, iedereen vroeg hoe het leven ervoor stond en ondertussen ook nog even voorzitter was van de turnvereniging en de ouderraad op school. Kortom, niet te missen. Met die lage S en C had hij aan de andere kant weinig met financiën, techniek, structuren en routinezaken. Een bloedserieus moment in het ziekenhuis net voor zijn overlijden kwam er toen de verpleging vroeg of mijn ouders misschien nog belangrijke zaken samen te bespreken hadden. Waar bepaalde papieren lagen bijvoorbeeld. Mijn vader brak het ijs, lachte en zei dat het maar beter was dat hij daar lag en niet zijn vrouw. Hij wist toch helemaal niets van al die dingen. In de laatste nacht kwam de nachtzuster aan zijn bed zich voorstellen. ‘Goedenavond meneer, ik ben de nachtzuster…’. ‘Goedenavond….ik ben de nachtpatiënt’, was zijn reactie. Het waren ongeveer zijn laatste woorden, een prachtig levend voorbeeld van de typische ‘hoge I’. Entertainer tot het doek echt valt. Markant en soms net wat over the top. Het heeft in zijn geval heel veel mensen in Ethiopië veel gebracht op het gebied van onderwijs, kennis, gezondheid en plezier. Door een aanhoudend enthousiasme en een grote drive. Ook heeft het Amsterdamse jongeren een aparte leraar gegeven, die het in maatschappijleer lessen had over de essentie van het werkelijke leven van de jongeren en lak had aan de reguliere gang van zaken en regeltjes.
De persoonlijkheidskant van mensen en echte dagelijkse problematiek boeiden hem altijd. De PPA heb ik hem vaak uitgelegd vanuit praktijksituaties. Hij kon daar wel van smullen. Ik ben blij hem als persoon te hebben begrepen zoals hij was. Daar heeft de PPA zeker ook nog aan bijgedragen, ook al kende je elkaar al je hele leven. Met een lage C moet je niet verwachten dat iemand heel perfect is in alles wat hij doet en ook niet dat alles wordt afgemaakt dat hij ooit verzint. Je moet ook niet verwachten dat diegene hele strakke schema’s kan aanhouden, er moet ruimte blijven voor creativiteit en zijwegen. Ik kwam erachter dat mijn eigen profiel nog niet eens zo gek veel verschilt met die van mijn vader. Over mij heeft iemand ook wel eens gezegd dat ‘je er niet eens een kwartje hoeft in te stoppen…het praten gaat hoe dan ook door’. Ook ik ben dat gevoelsmens, met (veel te) veel nieuwe ideeën, (te) weinig structuur, bruisende energie en hoog gestelde doelen.
Hoe moeilijk deze tijd nu ook is, ik probeer maar in de lijn van mijn eigen profiel te blijven. Dus stel ik mijzelf de positieve vraag wat ik ervan wil leren op dit moment. Nog iets meer stilstaan bij gevoel, creativiteit niet alleen laten ronddwalen in je hoofd maar er ook echt iets mee DOEN….Ik ben spontaan begonnen met het tekenen van een stripfiguurtje en het schrijven van een kinderboek. Vorig jaar zou het nog een boek worden over de MKB-ondernemer. Dat zal even moeten wachten, want ik ga mijn C-factor kunstmatig wat liften en het verhaal nu maar eens afmaken met discipline, logica en een beetje structuur. Ondertussen werk ik iedere week door met geweldige ondernemers en hun medewerkers, die met zichzelf aan de slag willen door een spiegel voor te krijgen via de PPA of de GIA. Onmisbare instrumenten waar ik zeker nog een keer over wil schrijven als Thomas International en haar klanten nieuwsgierig zijn!
Reader Comments (3)
Dag Saskia,
ontzettend bedankt voor deze wel heel persoonlijke manier van omgaan met de PPA. Geweldige manier om de herinneringen aan een dierbare mede blijvend te maken!
Ik kijk al uit naar een volgende bijdrage van je.
Martin
Dank voor je positieve reactie Martin! Heb even getwijfeld nog maar soms moet je gevoel laten spreken. Ik ga zeker nog eens schrijven.
Dag Saskia, prachtig geschreven en hoe herkenbaar. Mijn vader is ook een paar maanden geleden overleden en als ik in zijn huis ben om spullen op te ruimen, zie ik zelfs over de dood heen zijn profiel driedimensionaal voorbij komen. Mensen hebben niet half in de gaten hoe erg zij hun eigen profiel voortdurend bevestigen! Dank voor je mooie verhaal!